Corona de nieuwe frontlijn
Het coronavirus claimt al enkele maanden al onze aandacht. Nieuwe maatregelen, cijfer updates en analyses zijn dagelijkse kost geworden. Maar we mogen niet vergeten dat de wereld buiten ons land ook blijft roteren. Corona is een ziekte geworden van ons allemaal. Reporter Rudi Vranckx maakt via kennissen en vrienden een reportage over hoe de mensen in arme landen omgaan met de strijd tegen corona. Het, door oorlog getroffen, Idlib in Syrië, de Gazastrook, Congo en Equador zijn plaatsen die het zonder corona al moeilijk genoeg hebben met de gezondheidszorg. Het zijn tevens de landen waar Vranckx zijn correspondenten heeft.
De Gazastrook
Nizas is zijn plaatselijke correspondent in het Midden-Oosten. Deze plek is tot nu toe gespaard gebleven van het coronavirus. Gelukkig maar. In de reportage horen we Nizas spreken over het feit dat de Gazastrook absoluut niet klaar is voor een eventuele epidemie uitbraak. In quarantaine blijven is geen probleem voor deze mensen. Ze doen het inmiddels al een lange tijd. Het grootste gevaar is dat er niet voldoende bedden zijn om eventuele zieken op te vangen.
Na een week nam Vranckx opnieuw contact op met Nizas. Ondertussen zijn er 4 besmettingen geteld. Tot nu toe lijkt de Gazastrook onder controle te zijn. De Verenigde Naties komen nu ook tussen. Ze brengen voedsel van op de markt rond naar de mensen thuis om zo massabijeenkomsten te vermijden. Ondertussen nemen ook de inwoners hun voorzorgen, ze maken duizenden mondmaskers en sturen die de hele wereld rond. Zelf de Verenigde Staten haalt zijn maskers uit het Midden-Oosten.
Wanneer er later opnieuw contact wordt opgenomen, is de ramadan ondertussen begonnen voor de moslims. De Moskeeën zijn natuurlijk gesloten dus roept de Iman, de leider van de moskee, de mensen op om van thuis uit te bidden. Ondertussen gaan geleerden creatief aan de slag en proberen ze met lokale materialen en hulpmiddelen een beademingstoestel te bouwen. Zo worden onder andere de ruitenwissers van auto’s gebruikt. De dokters ter plaatse hopen dat deze alternatieve manier zal werken. Nizas vertelt ons dat deze manier van leven voor vele mensen in de Gazastrook dagelijkse kost is. “Misschien is het niet slecht dat de rest van de wereld, op deze manier eens aanvoelt hoe het dagelijkse leven er uit ziet voor ons”, en zo eindigt het gesprek met Nizas.
Kinshasa (Congo)
Stella is een vriendin van Vranckx, die in Kinshasa woont. Ook hier telt het virus nog geen besmettingen. Wat vreemd is omwille van het feit dat er tot dan toe nog geen maatregelen zijn genomen. Stella vertelt ons dat vele mensen niet beseffen wat het virus precies is. Ze zien corona als een ziekte dat alleen de rijken treft. Sommigen zien het gevaar in en zetten mondmaskers op en houden afstand. Maar velen blijven het dagelijkste leven volgen. Wat de overheid zegt, lijkt hen niet te raken. Maar ook Kinshasa is lang niet klaar voor deze epidemie. Ze beschikken niet over het juiste materiaal.
Na een week gaat het van kwaad naar erger. Niemand lijkt nu nog mondmaskers te dragen of afstand te houden. Ondertussen zijn er 13 besmettingen geteld en bezit het grootste ziekenhuis 25 beademingstoestellen.
Maar voor Kinshasa is dit niet de eerste pandemie. Enkele jaren geleden nam een andere vreselijk virus genaamd Ebola het land over. Ze proberen de strategieën van toen nu ook toe te passen. Maar Stella is bang dat vele mensen dit pas zullen volgen eens het corona virus slachtoffers heeft gemaakt in Kinshasa.
Idlib (Syrië)
Abdul zit aan het front nabij Idlib. De huidige situatie is er al vreselijk en corona kan van deze plek een ware hel maken. Maar ook Idlib is tot nu toe gespaard gebleven. Er is geen enkel geval van corona. Maar dit is ook logisch aangezien niemand binnen of buiten de stad gaat. Wie dat wel doet dreigt vermoord te worden. Ze leven al 9 jaar in ‘quarantaine'. Maar zoals alle overlopen steden is ook Idlib absoluut niet klaar om corona te bestrijden. Erger nog, de laatste aanval was op het grootste ziekenhuis in de stad… De mensen in het Midden-Oosten hebben al veel geleden en als ze horen dat je kan sterven aan corona, vragen ze zich af of het nog erger kan zijn dan wat zij meemaken? Het antwoord voor hen is simpel: nee. Ze zijn niet bang van corona. In België wordt opgeroepen om thuis te blijven. Deze mensen dromen hiervan. Een huis.
Na een week is er nog steeds geen spraken van corona in Idlib, gelukkig maar. Abdul wou graag de strijders in de frontlinie interviewen om te weten hoe zei denken over de situatie. “Corona is ver weg. Maar Assad is maar op enkele meters hiervandaan. Corona is tijdelijk en zal voorbijgaan maar Assad verdwijnt alleen als iemand een kogel door zijn hoofd jaagt” (Corona: de nieuwe frontlijn, minuut 38’23”). De strijd tegen de rebellen winnen is belangrijker dan het virus.
Guayaquil (Equador)
Rodriguez, Vranckx’ laatste correspondent van de dag, wordt door het virus het meest op de proef gezet. De grootstad Quayaquil is zwaar getroffen door het corona virus. Deze inwoners hadden net een economische crisis achter de rug en waren onlangs aan de wederopbouw begonnen. Alleen leek corona hier anders over te beslissen. Het is voor hen een hopeloze situatie. De ziekenhuizen zijn niet goed uitgerust en overal liggen lichamen op straat. De huizen zijn zodanig klein dat de mensen de stank van rottend vlees niet meer kunnen verdragen en hun familie op straat moeten achterlaten. Sommigen verbranden ze zelf… Het gaat er vreselijk aan toe en de regering grijpt niet in.
Na een week werd Rodriguez zelf getroffen door het virus. Gelukkig had hij lichte symptomen en heeft hij het overleefd. Zijn zus daarentegen heeft het heel moeilijk. Rodriguez nam contact op met het grootste ziekenhuis in Guayaquil, een dokter smeekte hem zijn zus niet over te brengen naar het ziekenhuis, want hij verzekerde hem dat ze daar zeker zou komen te overlijden. De situatie is er vreselijk! Overal liggen lijken in zakken. Ondertussen worden ze al opgehaald en in containers gestopt. Vele mensen weten niet waar hun geliefden liggen en zijn hopeloos opzoek naar hun lichaam.
Comments
Post a Comment